สิงห์ตะปบสาว หลวงปู่ญาท่านเขียน สำนักสงฆ์ป่าช้าหนองขี้นก เนื้อขาวไม่ปัดทอง

หลวงปู่เขียน ป่าช้าหนองขี้นก

เหยียบกลางแม่น้ำโขง เพชรแท้กลางป่าช้า ช้างเผือกกลางป่า

หลวงปู่เขียน พระอภิญญา ปลูกโรงสอนธรรม แห่งป่าช้ายางขี้นก จำวัดในกลด ในหลวงพระราชทานสมณศักดิ์ราชทินนาม “พระครูสถิตปุญญานุวัฒน์” ทิ้งตำแหน่งเป็นหลวงตา ในป่าช้า หลวงปู่ไม่ธรรมดา สืบทอดวิชาสาย สมเด็จลุน นครจำปาสัก กับ ญาครูท่านกรรมฐาน เผย ตั้งแต่ก่อนบวช เป็นนักเลงบางขุนพรหม เดินข้ามความตายมานักต่อนัก ได้ครูดี คือ ครูทองลือ และ ครูปลั่ง สายพราหมณ์เก่ารัชการที่ ๕ เป็นอาจารย์ของท่านจอมพล ป.พิบูลสงคราม จึงเก่งและแก่งกล้าในวิชาอาคม เคยเข้าไปกราบเรียนวิชากับ เจ้าคุณนรฯ สอนยกจิตให้สูง ให้พ้นโลก เหนือโลก กลับมาเรียนวิชากับหมอธรรม และออกบำเพ็ญเพียรในป่าเข้าไปในประเทศลาว เขมร พม่า พระแท้ ที่ต้องกราบ ปลูกเพิงกลางป่าช้า หนองขี้นก ช่วยเหลือญาติโยม กลางป่าช้า อย่างมุ่งมั่นและ เมตตาบารมี บำเพ็ญ ธรรมให้บรรลุตามแนวทางพระบรมศาสดา

* หลวงปู่เดินธุดงค์ ข้ามแม่น้ำโขงไปฝั่งลาว ด้วยเท้าเปล่า

* หลวงปู่ ไปเหยียบนาใด ผีอาถรรพ์วิญญาณร้ายหายสิ้น ข้าวกล้าเติบโตงอกงามผลผลิตมากกว่าเขา

* หลวงปู่เป็นพระดี มีบุญใหญ่ ใครทำบุญ ให้พรใคร ได้ผลใหญ่ มงคลสูง พระอภิญญา ที่ไม่เหลืออะไร องค์จริงที่ตามหามานาน

สิงห์ตะปบ...เนื้อถ่าน และ เนื้อแป้ง “ผัดหน้าสาวพรหมจรรย์”

สิงห์วิชามหาอำนาจขึ้นชื่อของหลวงปู่เขียน สืบวิชาจากครูหลวงสมัยรัชกาลที่ ๕ ผู้เป็นอาจารย์ของจอมพล ป. พิบูลสงคราม ไม่ต้องสงสัย ว่า จอมพล ป เด่นดังมีอำนาจ คับประเทศเพราะใช้ “สิงห์”ของใครพกติดตัว

“สิงห์ตะปบ” ขลัง...จะมีอำนาจมาก สิงห์หลวงปู่แม้ชาวนาพกไปติดต่ออำเภอ ปลัดอำเภอยังทนอยู่ไม่ได้ออกมาต้อนรับ หลวงปู่ไม่ค่อยสร้างสิงห์ตะปบให้ใครเพราะท่านบอกว่าเดี๋ยวเอาไปใช้ผิดทาง เรื่องเคยเกิดมาแล้วเด็กแว้นเมืองอุบล รู้ดีเคยเอาสิงห์หลวงปู่ติดหน้า มอเตอร์ไซค์ หมายใจจอดรับสาวบ้านไหนก็รับเลยสาวขึ้นแล้วก็ขับไป

สิงห์หลวงปู่เป็นสิงห์คำราม ท่าตะปบไม่ใช่สิงห์ที่เขาทำทั่วไป ครั้งนี้หลวงปู่เขียนปิดป่าช้า 7 วัน เสกสิงห์ตะปบสาว – สิงห์ตะปบทรัพย์ เป็นสิงหราช บันลือสีหนาท พองขน ทรงสังวาร แยกเขี้ยวแก้ว ยิงฟัน หางตวัดพัดโบก องอาจ กล้าหาญ ยืนเหนือแผ่นดิน สิงห์องค์นี้ สร้างด้วยเนื้อพิเศษที่มีอาถรรพ์ศักดิ์สิทธิ์แรงนัก

สีดำ = ใช้ถ่านเหลือจากเผาผีตายวันเสาร์ เผาวันอังคาร ในป่าช้า ถ่านที่เหลือ ไม่เกี่ยวกับผีหรือวิญญาณแต่อย่างใด ครูเก่าโบราณว่า เฮี้ยน แรง ใช้ถ่านที่เหลือนี้ เป็นเชื้อพลัง เอาความขลัง อาถรรพ์แรง ฤทธิ์ในตัวที่คนโบราณเขารู้ดีว่า “ถ่านเหลือเผ่านี้แรงมาก” เอามาทำของขลังดีสุดยอด เมื่อปลุกเสกได้ที่จะมีฤทธิ์วิเศษเหลือหลาย ทำอะไรมีแต่ “ล้นเหลือ” เหลือกิน เหลือใช้ เหลือเก็บ รวย เนื้อดำนี้จึงเป็นเนื้ออาถรรพ์ที่ผู้รู้ทำให้ผู้ใช้เห็นผลสำเร็จแรงได้ดังใจ สั่ง

สีขาว = เป็นดินสอพองที่ใช้พอกหน้าสาวพรหมจารี วันพญาวันหรือเรียกอีกอย่างว่าวันเถลิงศก (วันเกิดใหม่ใหญ่ที่สุดกว่าวันอื่นๆ) แป้งพอกหน้าสาวพรหมจารี ถือว่าเป็นเสน่ห์ติดต้องตาต้องใจ เสน่ห์ตรึงตรึงใจตรึงตา เรียกชาย เรียกหญิง เรียกโชคเรียกคนให้วิ่งมาหา

สิงห์ตะปบ... เครื่องรางที่หลวงปู่เขียนทำให้อย่างสุดยอด มีฤทธิ์ พญาสิงห์เหนือกว่าใครเป็นเจ้าแห่งเขาไกรราช ฉันใด ก็เหนือกว่าหมู่คนเหนือกว่าหมู่พี่พ้องน้องเพื่อนฉันนั้น เหนือกว่าเด่นกว่าเพื่อนร่วมงาน เหนือกว่าคู่แข่ง ขายดีกว่าร้านค้าอื่นๆ เหนือกว่าบริษัท คู่แข่งทั้งปวง

ต้องการเครื่องรางมหานิยม ที่เป็นเลิศกว่าเครื่องรางมหาเสน่ห์ใดๆ เป็นสิงห์มหาเสน่ห์ และที่สำคัญใช้ตะปบทรัพย์ตะปบเงินตะปบทองตะปบลูกค้าได้อีกด้วย

ด้าน หลังลงยันต์ “สิบหยิบส่วย” หมายถึง ใครๆก็เผลอใจยกนั้นยกนี่ให้ แม้ของดีแพงที่สุดดัง เพชร ทองของมีค่าเขาก็เผลอเอามาให้เรา นับประสาอะไรกับตัวกับใจเผลอเมื่อไหร่ก็ให้เราทั้งหมด สิงห์นี้สร้างไม่มาก

สร้างเนื้อขาวไม่ปัดทอง สร้าง 1,500 องค์